Metafoor

Mijn adem stokt, want zelden aanschouwde ik zo’n begeerlijkheid.  Ik baan mij een weg door de drukte, terwijl ik schichtig om me heen spied naar kapers op de kust. En die zijn er er. Maar ik ben brutaler, agressiever en sneller! Ik volg mijn priemende vinger en geraak bij dat wat ik verlang. Vol verwachting, handen beschermend rondom mijn vangst, sta ik even later hijgend buiten.

Daar ligt mijn schat. Kwetsbaar op de inderhaast schoongeveegde salontafel. Ik kijk nerveus, met bevende handen naar de vormen. Vol, stevig en trillend. Zachtjes spreid ik rondingen zodat ik volle kijk krijg op de intimiteit van dit lekkertje. Terwijl ik middels roomboter toegankelijkheid beding, ruik, aai en lik ik. Ik ben verliefd. Smoorverliefd! 

Ik hoor fluisteren: “Kom dan, kom nu dan toch met jouw heerlijke belofte!” Maar al te graag positioneer ik die harde traktatie en voel een allesomvattende intimiteit. Om, nadat er sprake is van totale omsingeling, voorzichtig een kusje te doen. Maar de volgende kusjes worden kussen. Steeds minder voorzichtig begin ik te bijten. Zwetend van opwinding weet ik nog net op tijd te stoppen voor die laatste hap.

Ik wacht even in het zicht van de finish. Zwaar ademend strooi ik witte korreltjes over de laatste weerloze zachtheid. Ik voel explosies vanuit mijn tenen tot aan mijn hoofdkruin. Nooit meer genoten van iets dat zo’n overweldigend einde maar tevens onverwacht begin vertegenwoordigde. Een aanloop naar chronische eenzaamheid, depressies en grijze uitzichtloosheid. Ontelbare speurtochten ten spijt.

Nimmer kwam ik weer zo'n broodje tegen...